وجه تسمیه
داپار: Dâpâr
داپار منطقه ای است که در ناحیه کوهپایه و در جلگه ای وسیعی واقع شده است. وقتی که رو به خاور از شهرک(به اصطلاح امروز)کوهپایه بر حسب زبان رایج "کوپا" بگذریم و رو به سوی یزد حرکت کنیم ، در دست راستمان جلگه ای وسیعی می بینیم که همچون گل در چمن دیه هایی در این بیابان با درخت یا بی درخت و با قلعه های بزرگ و مستحکم قرار دارد . اینجا هنر ایرانی آشکار می شود که در این بیابان بی سر و ته با نیش کلنگ از زیر زمین آب ها به در آورده و دژ ها بر آورده و دیه های بزرگ و کوچک آباد نموده است. دردا و دریغا که به علّت کم آب شدن قنات ها ، قلعه ها بی ساکن مانده و دیه ها رو به ویران و جمعیت رو به گریز و پراکندگی نهاده است.
واژه شناسی:
تقطیع این واژه فاخر و با شکوه چنین است: "د+ا+پار".اما جزء اول "د"به حکم اینکه"د"اغلب مبدل از "ب" است، با ترکیب جزء دوم می شود"با". اما "پار"می دانیم که اغلب اوقات حرف "پ" به "ب" تبدیل می شود و راست تر بگوییم حرف "پ" به جای "ب" نشسته است و با این توضیح"داپار" می شود: "بابار"؛ یعنی جایی که دیه های آن بر و بار دارد ، حاصل و در آمد دارد. با پار است ؛ یعنی با بار است ؛یعنی با حاصل است.
برگرفته از:فرهنگ جامع نام ها و آبادی های کهن اصفهان تالیف محمد مهریار